علی گدا دیگر دیر شده

-
حتا برخی کسانی‌ که علی‌ را قبول ندارند از او به عنوان یک انسان عدالتخواه نام میبرند؛ اما چگونه انسان بیماری که دستش به خون جوانان ایران آلوده شده به خود اجازه میدهد خود را با کسانی‌ مقایسه کند که هیچ سنخیتی با آنها ندارد؟ سید علی‌ خامنه‌ای با دست زدن به کودتا خود را نزد ملت بی‌ اعتبار کرد و با سخنانی که در جمعه سیاه بر زبان آورد و آنچه پس از آن کرد به یک موجود بی‌ همه چیز تبدیل شد. باید به ایشان گفت که آبروی رفته شما بر نخواهد گشت مگر آنکه بروید کنار و خود را برای محاکمه در یک دادگاه عادلانه آماده کنید. آنچه در این سه ماه گفتید و کردید که شاید بتوانید صداها را خاموش کنید و اعتراضات را بخوابانید همه نتیجه عکس داد و فقط بی تدبیری شما را نشان داد. آغای خامنه‌ای! با سخنانی که در نماز جمعه خونین بر زبان راندید راه بازگشت را بر خود بستید و امروز همچنان دم از علی‌ و عدالت میزنید!؟ اما باید به شما گفت که چهره درمانده و عصبی شما حتی کاریکاتوری از علی‌ هم نیست و سخنانتان بیشتر از همه شبیه دون کیشوت میماند که با نیزه مذهب سوار بر اسب حماقت احمدی نژاد شده اید و بی‌ آنکه بدانید‌ به کجا می روید این نیزه را به اطراف می چرخانید شاید رهایی یابید. اما علی گدا! کمی‌ دیر شده.

۲ نظر:

دامون گفت...

درود...
تنها یک نقد ..
انکه ایرانیان در هیچ کجای تاریخ اتش پرست نبودند واین یک گزافه بیش نیست که بخواهیم خود را اتش پرست بداین مایراینان از ابتدا تمدن سیلک به خورشید به سبب انکه روشنایی داشت و هر انچه در زمین است به روشنایی ان جان دارد اعتقاد ئ احترام داشتند و این خرده نیست که در روزگاران اقوام دگر سنگ پرست مرده پرست زنده پرست و بسیاری بی دین وادمخوار بودند و دوره عقلایی به وجود پروردگار یکتا در وجود اهورامزدا پی بردند و همانا ما یکتا پرست بودیم ...و هستیم

a-m گفت...

دامون گرامی درست است ما همیشه یکتا پرست بوده ایم هرچند از نظر من این مایه افتخاری نیست زیرا وجود آن یکتا هرگز قابل اثبات نیست.
ما همان آتش پرست دیرینیم جمله ایست از عطار نیشاپوری که اسمائیل خویی به آن اشاره کرده است و یعنی ما در درون خود همان کیش اهورایی زرتشت و اجدادی خود را نگه داشته ایم و هرگز مسلمان واقعی نشدیم. این به آن معنای پرستشی نیست که مسلمانان نسبت به الله دارند، این پرستش یعنی دوست دار و نگاهبان آتش. آتشی که نماد گرما و مهر است و میتواند ذره ای از همان خورشید باشد که کوره ای بزرگ از آتش است. پرستار آتش یعنی دوستدار و نگهبان روشنایی و گرما در برابر سرما و تاریکی.