نگهبانان ایران جاوید: 08

عکس و گزارش تظاهرات ضد جمهوری اسلامی درآمریکا : " احمدی نژاد را زندانی کنید " - " حکومت ایران را متوقف کنید " نیویورک 22 سپتامبر - stop Iran now

((( stop Iran now فیلم تظاهرات بر ضد احمدی نژاد در آمریکا )))
روز دوشنبه ‏چندین هزار نفر با شرکت در گردهمایی ضداحمدی نژاد که توسط ائتلاف گروههای یهودی سازمان ‏یافته بود، در خیابان مقابل محوطۀ سازمان ملل تجمع کردند.

پس از ماجرای دعوت دانشگاه کلمبیا از احمدی نژاد برای سخنرانی در سال 2007، امسال نوبت ‏سازمان های برجستۀ یهودی بود که نسبت به سفر رئیس جمهوری ایران اعتراض کنند.

همچنین، سازمان دیده بان حقوق بشر گزارشی را در نیویورک منتشر کرد ‏مبنی بر اینکه "حمایت از حقوق بشر در ایران در دورۀ احمدی نژاد کاهش یافته است." این سازمان به ‏شش مورد اعدام مجرمان زیر 18 سال و صدور حکم اعدام برای 130 مجرم نوجوان دیگر در سال ‏جاری اشاره کرده است.‏

سفر احمدی نژاد به نیویورک این فرصت را به مخالفان جمهوری اسلامی و منتقدان او داد تا به حضور او در این شهر اعتراض کنند ؛ در تظاهراتی که گروه های یهودی در نیویورک برگزار کردند، الی ویزل برنده جایزه صلح نوبل، گفت: "رئیس جمهور ایران جنایتکار است و باید توسط سازمان ملل متحد بازداشت شود"

سازمان های یهودی مختلفی در روز دوشنبه مقابل مقر سازمان ملل متحد جمع شدند تا به حضور محمود احمدی نژاد اعتراض کنند.دلیل عمده حساسیت این گروه ها به رئیس جمهور ایران، تاکید او بر محو اسرائیل از نقشه جهان و نفی هولوکاست، کشتار گسترده یهودیان در دوران جنگ جهانی دوم است.

الی ویزل، برنده جایزه صلح نوبل که خود از بازماندگان هولوکاست است، در این تجمع محمود احمدی نژاد را خطری برای صلح دانست و گفت او باید در زندان سازمان ملل حبس شود، " نه این که در مجمع آن سخنرانی کند."

سخنرانان اظهارات رئیس جمهوری ایران را دربارۀ افسانه خواندن هولوکاست محکوم کردند. آنها ‏تهدیدهای او را برای پایان دادن به موجودیت اسرائیل محکوم کردند و خواستار متوقف شدن اهداف ‏هسته ای ایران شدند. آنها ایران را بخاطر نقض حقوق بشر در داخل کشور، که از آن جمله می توان ‏به اعدام نوجوانان در پای چوبۀ دار اشاره کرد، به شدت محکوم کردند.‏

بسیاری از شهروندان نیویورکی از حضور احمدی نژاد در شهرشان خوششان نمی آید، اما چاره ای ‏ندارند. باید به رهبران جهان اجازه داد در این جلسات شرکت کنند، مهم نیست آنها تا چه اندازه اسرائیل ‏را تهدید، هولوکاست را انکار و کودکان را اعدام می کنند و سلاح اتمی می سازند.‏

این بهایی است که نیویورک باید بعنوان میزبان سازمان ملل بپردازد – در واقع دلیل اینکه نیویورک ‏خود را "پایتخت جهان" می داند، همین است. بدین ترتیب، احمدی نژاد سالی یکبار به نیویورک می ‏آید و سالی یکبار نیز برخی از شهروندان عاقل نیویورکی بخاطر حضور او در شهرشان طاقتشان ‏طاق می شود.‏

گروه های مشروطه خواه و هواداران پادشاهی پارلمانی و مجاهدین نیز در گردهمایی های نیویورک بر علیه احمدی نژاد و جمهوری اسلامی حضوری فعال دارند.

بخشی از سخنرانی سارا پی لين بر ضد احمدی نژاد در نیویورک که ایراد نشد !

خرسندم از اينکه در جمع شما و رهبراني از سرتاسر اين کشور پهناور هستم – رهبراني از اديان و احزاب مختلف ‏سياسي که يکصدا خشم و انزجار خود را بيان مي کنند. فردا محمود احمدي نژاد به نيويورک خواهد آمد – به قلب جايي ‏که شيطان بزرگ مي نامد – و آزادانه در اين کشور که وي خواهان نابودي آن است، سخنراني خواهد کرد.‏

ممکن است احمدي نژاد واژه هاي خود را به دقت انتخاب کند، اما در پس همۀ سخنان او برنامه اي است که تمام کساني ‏را که خواهان يک جهان امن تر و آزادتر هستند، تهديد مي کند. ما امروز در اين مکان گردهم آمده ايم تا بر اهداف اين ‏ديکتاتور ايراني تأکيد کنيم. بايد جلوي او را گرفت.‏

اين مرد تهديدي براي همۀ ماست و دنيا بايد در برابر اين تهديد بيدار شود. احمدي نژاد وقوع هولوکاست را انکار مي ‏کند. او روياي "راه حل نهايي" يعني نابودي ملت يهود را در سر مي پروراند. او اسرائيل را يک "جسد متعفن" خوانده ‏که "در شرف نابودي است." نمي توان اين سخنان را چرنديات يک ديوانه تلقي کرد – نه در زماني که ايران درست در ‏تابستان امسال موشک هاي دور برد شهاب-3 را که قابليت هدف گيري تلاويو را دارند، آزمايش کرد؛ نه در زماني که ‏برنامۀ هسته اي ايران در شرف کامل شدن است؛ و نه در زماني که ايران تروريست هايي را حمايت مي کند که مردم ‏بيگناه سراسر جهان را تهديد و قتل عام مي کنند. ‏

دولت ايران خواهان سلاح هاي اتمي است. بر اساس گزارش هاي خبري، سازمان هاي اطلاعاتي آمريکا معتقدند که ‏ايرانيان احتمالا ً از مواد هسته اي کافي براي ساخت يک بمب ظرف مدت يک سال برخوردارند. جهان اين قبيل فعاليت ‏ها را محکوم کرده است. شوراي امنيت سازمان ملل از ايران خواسته است فعاليت هاي غيرقانوني غني سازي اورانيوم ‏را به حال تعليق درآورد. سازمان ملل سه دور تحريم را بر ايران اعمال کرده است. اما احمدي نژاد چه پاسخي داده ‏است؟ او اعلام کرده است که "ملت ايران ذره اي از برنامۀ هسته اي خود عقب نشيني نخواهد کرد."‏

بنابراين، ما بايد چه اقدامي دربارۀ اين تهديد روزافزون بکنيم؟ اولا ً، ما بايد در عراق موفق شويم. اگر ما در عراق ‏شکست بخوريم، اين شکست دموکراسي را که عراقي ها به سختي براي ايجاد آن تلاش کرده اند، به خطر خواهد ‏انداخت و به افراطيون کشور همسايۀ ايران قدرت خواهد بخشيد. ايران تروريست هايي را که سربازان ما را در عراق ‏قتل عام مي کنند، آموزش داده و مسلح کرده است و اين ايران است که از شکست آمريکا در عراق سود خواهد برد.‏

اگر ما بدون برقراري ثبات در عراق، اين کشور را ترک کنيم، به بلندپروازي هاي هسته اي ايران کمک کرده ايم. اگر ‏ايران به سلاح هاي اتمي دست پيدا کند، مي تواند فردا آنها را در اختيار تروريست هايي قرار دهد که امروز از آنها ‏حمايت مالي مي کند، آنها را مسلح مي نمايد و آموزش مي دهد. سلاح هاي اتمي ايران يک رقابت خطرناک تسليحاتي ‏در منطقه به راه خواهد انداخت که امنيت همه ما را تهديد خواهد کرد.‏

اما ايران نه تنها يک تهديد منطقه اي بشمار مي رود، بلکه کل جهان را تهديد مي کند. ايران کشور شمارۀ يک حامي ‏تروريسم است. ايران شرورترين گروههاي تروريستي جهان، حماس و حزب الله، را حمايت مي کند. به علاوه، ايران و ‏تروريست هايش مسئول مرگ آمريکايي ها در لبنان در دهۀ 1980، در عربستان سعودي در دهۀ 1990، و در عراق ‏امروز هستند. ايرانيان، عراقي ها، لبناني ها، فلسطينيان و ساير مسلمانان را که در برابر تمايل ايران براي سلطه بر ‏منطقه مقاومت کرده، قتل عام کرده اند. آنها افراد بي شماري را صرفا ً بخاطر يهودي بودن شکنجه داده اند. در دورۀ ‏حکومت احمدي نژاد، زنان ايراني آسيب پذيرترين شهروندان اين کشور بوده اند.‏

تنها با همکاري با يکديگر در خصوص اختلافات سياسي، مذهبي و ملي مي توانيم رفتار خطرناک اين رژيم را تغيير ‏دهيم. ايران نقاط ضعف بسياري دارد، از جمله اينکه تحريم ها رژيم اين کشور را تضعيف کرده است و مردم ايران ‏خواهان استقبال از فرصت هاي ايجاد شده در قبال غرب هستند. ما بايد براي تغيير رفتار ايران، فشارهاي اقتصادي را ‏افزايش دهيم.‏

فردا احمدي نژاد به نيويورک خواهد آمد. او در خاک ما از حق آزادي سخن استفاده خواهد کرد – حقي را که از ملت ‏خود سلب مي کند. او برنامۀ نفرت انگيز خود را به گوش جهانيان خواهد رساند. وظيفۀ ما اين است که جهان را بر اين ‏نکته متمرکز کنيم که چگونه مي توان جلوي او را گرفت.‏

منبع: نيويورک سان، 22 سپتامبر‏ --از سایت روز : Rooz

تظاهرات بزرگ سازمانهای یهودی در نیویورک، پیش از سخنرانی احمـدی نـژاد در مجمع عمومی

ایران ب ب ب

افشاگری در مورد نیت های فتنه انگیزانه رژیم ایران، تلاش برای رسیدن به بمب اتمی، پایمال کردن حقوق شهروندان ایرانی، همکاری با سازمانهای ترور منطقه ای و اسلامی و خنثی کردن تلاشها برای پیشبرد صلح بین فلسطینیان و اسرائیل، کانون تلاشهای سیاسی اسرائیل را در روزهای برگزاری همآیش سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل تشکیل خواهد داد.
گفته می شود که در سخنرانی پرزیدنت پرس در مجمع عمومی به عنوان نماینده کشور اسرائیل نیز بخش مهمی از مطالب سیاسی، به نشان دادن چهره کریه حکومت ایران به جهانیان، به ویژه پس از گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی اتم اختصاص خواهد داشت. این گزارش دقیقا نشان می دهد که حکومت ایران قصد تولید بمب هسته ای و سوار کردن آن را به روی موشکهای شهاب داشته است.
افشای این واقعیت از جانب آژانس بین المللی زمینه را برای تصویب تحریمهای شدیدتر و گسترده تری علیه حکومت کنونی ایران آماده می سازد. ولی دولت روسیه در این هفته دوباره تاکید کرد که حاضر به پشتیبانی از تشدید تحریمها نیست- گرچه این احتمال مطرح است که روسیه بالاخره علیه ایران به موضع کشورهای غربی بپیوندد به شرط آن که آنها در مورد مساله گرجستان منافع روسیه را بیشتر و بهتر رعایت کنند.
سازمانهای یهودی ایالات متحده نیز که از قدرت و نفوذ برخوردار هستند با علاقمندی به تلاش اسرائیل پیوسته اند تا دولت های جهان را متقاعد سازند که برای جلوگیری از بروز جنگ و انهدام تاسیسات اتمی ایران، هیچ راهی بهتر از گسترش تحریمها و فلج کردن جمهوری اسلامی وجود ندارد. همآیش سالیانه مجمع عمومی فرصت خوبی برای انجام این تلاشهای دیپلماتیک محسوب می شود - زیرا رهبران دهها کشور و وزیران خارجه بیش از حدود صد کشور در ایام اجلاس مجمع عمومی در نیویورک به سر می برند و می توان با آنها دیدار و گفتگو داشت.
قرار است تظاهرات گسترده ای علیه برنامه های اتمی حکومت ایران و رژیم اختناق و سرکوب حاکم بر آن سرزمین فردا (دوشنبه 22 سپتامبر 2008) در میدان داگ هامرشولد (دبیرکل اسبق سازمان ملل) روبری بنای سازمان ملل در نیویورک برگزار شود. این تظاهرات یک روز پیش از سخنرانی احمدی نژاد در تالار مجمع عمومی خواهد بود.
ولی تلاشهای اعتراضی به برگزاری این تظاهرات محدود نمی شود، بلکه قرار است راه پیمائی هائی نیز صورت گیرد و صدها هزار ای-میل و طومار اعتراضی برای نمایشگاههای هنری در سراسر نیویورک فرستاده شود که آنها نیز در تمام روزهائی که احمدی نژاد در آن شهر به سر می برد ، به شیوه های مختلف هنری اعتراض خود را نسبت به حضور او بیان کنند. آگاهان سیاسی گفتند پرزیدنت جورج بوش نیز در مقام میهمان دار سازمان ملل، در نطقی که پس فردا (سه شنبه) در تالار مجمع عمومی ایراد خواهد کرد، به انتقاد شدید از جمهوری اسلامی ایران خواهد پرداخت و خواهان گسترش تحریمها علیه رژیم ایران خواهد گردید.
نمایندگان اسرائیل و سازمانهای یهودی ایالات متحده قصد دارند صدها دیدار با نمایندگان کشورهای مختلف انجام دهند و خطرات جمهوری اسلامی ایران را به آنها گوشزد کنند.
هدف اصلی از این تماسها، متقاعد ساختن کشورهای جهان نسبت به لزوم برقراری تحریمهای گسترده تر علیه رژیم ایران است.
از آنجا که به علت مخالفت های چین و روسیه، تصویب قطعنامه چهارم با مشکلات زیادی روبرو می باشد، دیپلماتهای اسرائیلی به نمایندگان کشورها پیشنهاد خواهند کرد در خارج از چارچوب تحریمها به اقدام علیه زیاده خواهی های رژیم ایران بپردازد و به عنوان مثال صدای اعتراض خود را علیه همکاریهای تسلیحاتی و اتمی روسیه با حکومت ایران و یا فروش اسلحه ساخت چین به حکومت تهران بلند کنند.
دیوید هاریس مدیر عامل کمیته یهودیان آمریکا American Jewish Committee - AJC به خبرنگار روزنامه جروزالم پست گفت: هنوز امکانات بسیاری برای فعالیت علیه زیاده خواهی های حکومت ایران در صحنه جهانی و در خارج از چارچوب سازمان ملل وجود دارد.
هاریس گفت: با نمایندگان 70 کشور دیدارها و گفتگوهائی در این باره صورت گرفته است. او گفت در حالی که حکومت ایران یک سال دیگر به دستیابی به بمب هسته ای نزدیک شده، ولی هنوز امکانات گسترده ای وجود دارد که ازطریق تشدید تحریمها و اقدامات دیگر بتوان جلوی بمب را گرفت. او در عین حال که تاکید کرد که چنین اقدامی چندان ساده نخواهد بود.
هم زمان، دیپلماتهای اسرائیلی که در آستانه برگزاری همآیش سالیانه مجمع عمومی به نیویورک فرستاده شده اند، از طریق دیدار با نمایندگان ارشد کشورهای مختلف، خطرات اتمی شدن حکومت ایران را به آنها گوشزد خواهند کرد.
آنها توضیح خواهند داد که بمب اتمی حکومت ایران، تنها اسرائیل را تهدید نمی کند- بلکه یک خطر نگران کننده علیه آرامش جهانی و امنیت بسیاری از کشورهای دیگر نیز می باشد.
برملا شدن نقشه های رژیم ایران برای تولید کلاهکی که بتواند بمب اتمی را به روی موشک شهاب سوار کند، بر همه ادعاهای رژیم ایران که می گوید اتم را برای مقاصد مسالمت آمیز می خواهد، خط بطلان می کشد و اگر کشورهای جهان از هم اکنون همکاری نکنند، در آینده منافع خود آنها نیز به خطر خواهد افتاد.
در این میان، مساله حضور مقامات ارشد دو حزب جمهوریخواه و دموکرات ایالات متحده در تظاهرات گسترده سازمانهای یهودی که قرار است فردا (دوشنبه) در برابر ساختمان سازمان ملل در نیویورک برگزار شود، به صورت یک جنجال سیاسی درآمده است.
ابتدا قرار بود هیلاری کلینتون (نامزد پیشین انتخابات ریاست جمهوری) در این همآیش سخنرانی کند و سارا پیلین (معاون برگزیده حزب جمهوریخواه در انتخابات پیش رو) نیز برای سخنرانی در آن ابراز علاقه کرد.
ولی از آنجا که تلاش می شود مبارزه علیه جمهوری اسلامی ایران و نکوهش محمود احمدی نژاد به یک مساله حزبی و انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مبدل نگردد، قرار شد که سخنرانی نمایندگان ارشد دو حزب در تظاهرات باطل گردد.
اکنون سناتور اوباما ادعا می کند که جمهوریخواهان موجب لغو سخنرانی کلینتون شدند و سناتور مک کین در مورد لغو سخنرانی سارا پیلین ، انگشت اتهام را به سوی دموکراتها دراز می کند.
گزارشگر: ایلان فرهادی

تظاهرات بزرگ سازمانهای یهودی در نیویورک، پیش از سخنرانی احمـدی نـژاد در مجمع عمومی - وزیر خارجه اسرائیل، همدمی

بیداری فرهنگی و هویت ملی / دکتر احمد پناهنده / سایت خبر نت

از زمان تازش اعراب به ایران تا کنون ما بیش از هر از دست دادنی، هویت خودمان را زخمی و خونین پیکر دیدیم.

زیرا اعراب آمده بودند تا با ویران کردن و تاراج بردن، زبان و هویت ما را در امت جهانی مستحیل کنند.

زیرا از آن بیم داشتند که ایرانیان با زبان بتوانند مردم را علیه ی متجاوزان بشورانند.

به همین سبب در همان آغاز هر جا به کتاب و کتابخانه و خط و زبان ایرانی برخوردند، با بی رحمی در خور تازیان به مخالفت برخواستند و کتاب و کتابخانه ها را سوزاندند.

نمونه اش در تاریخ، برخورد وحشیانه ی آنها با خط خوارزمی است.

در آثار الباقیه نقل شده است که:

" وقتی قتیبته بن مسلم، سردار حجّاج، بار دوم به خوارزم رفت و آن را باز گشود هر کس را که خط خوارزمی می نوشت و از تاریخ و علوم و اخبار گذشته آگاهی داشت از دم تیغ بی دریغ در گذاشت و موبدان و هیربدان قوم را یکسر هلاک نمود و کتابهایشان همه بسوزانید و تباه کرد تا آن که رفته رفته مردم امّی ماندند و از خط و کتاب بی بهره گشتند و اخبار آنها اکثر فراموش شد و از میان رفت.

یا آمده است:

" وقتی سعدبن ابی وقاص بر مدائن دست یافت در آنجا کتابهای بسیار دید. نامه به عمربن خطاب نوشت و در باب این کتابها دستوری خواست. عمر در پاسخ نوشت که آن همه را به آب افکن که اگر آنچه در آن کتابها هست، سبب راهنمایی است خداوند برای ما قرآن فرستاده است که از آنها راه نماینده تر است و اگر در آن کتابها جز مایه ی گمراهی نیست، خداوند ما را از شر آنها در امان داشته است. از این سبب آن همه کتابها را در آب افکندند.

این دو نمونه نشان می دهد که چگونه هویت ایرانی ما بیش از هر از دست دادنی لطمه و صدمه دیده است.

اما این هویت زخمی و پاره پیکر در طی این قرون درد و شکنج در گوشه و کنار، بوسیله ی اندک مردان تاریخ ساز حفظ شد تا به دوره ی پادشاهی پهلوی رسید.

دوران پهلوی در درازای تاریخ ایران بعد از تازش تازیان به این سو بی گمان باز یابی هویت خویشتن خویش است که در قرون اعصار گم شده بود و یا رگه های کمرنگی از آن باقی مانده بود.

این بازیابی و گسترش آن در تار پود ملی ملت ایران، بیگانه پرستان و فرهنگ ستیزان را خوش نیامد و تازشی دیگر اینبار از موضع " مدرن تر" ( بخوان فرهنگ بیگانه پرستی ) بر هویت ایرانی آوردند که عاقبت ملیت ایرانی را به پای امت اسلامی سر بریدند.

بر کسی پوشیده نیست که در این سی سال آنچه را که در طی 57 سال با خون و جگر در باز شناسی هویت ایرانی و فرهنگی ما کوشیده بودیم،سعی کردند و می کنند در این تازش جدید، همه ی آن دستاوردها را گام به گام در چاه ویل جمکران فرو ببرند و ایرانیان را از هویت خود تهی.

اما نمی دانند فرهنگ و تمدنی که با همه ی داغ و درفش و خنجر و خون بر پیکر، توانسته باشد که اینچنین راست قامت بایستاد و چشمان هر ناظری را چه اینحا و چه در دنیا خیره کند، بی گمان قادر است در این زمانه ی عُسرت و درد بر این بیداد و ستم و ظلم و دشمنی فایق آید.

زیرا ما قبل از هرچیز و بیش از هر موضوعی ایرانی هستیم و هویت و ملیت ما ایرانی است.

هر موضوع و یا مقوله ی دیگری به طبع ایرانی بودن ما فرهنگی است و اسلام هم با همه ی فراگیر بودنش در ایران بخشی از هویت فرهنگی ما را تشکیل می دهد.

و جای بسی خوشحالی است که امروز جوانان ایرانزمین در جستجو و تکاپوی خویشتنِ خویشِ ایرانی شان هستند و می کوشند تاریخ پدران و معاصر را فرا گیرند و از این خود بیگانگی و امت بودن بیرون بیایند و به هویت ملی خود که همانا ایرانی بودن است، آغوش بگشایند.

نمونه ی بارز این خروجِ از خود بیگانگی و امت بودن، برگزاری جشن های پدران باستانی در ابعاد گسترده تر در امروز است.

سوای این برگزاری و کردار نیک، فراگیری آموزه های زرتشت بزرگ است که سبب شده است آخوندهای حاکم را بر خود و درخود بلرزاند.

بطوریکه یکی از همین آخوندها ناله سر داده بود که:

امروز

خطر مسیحیت نیست.

خطر مذهب سنی نیست.

خطر دین یهود نیست.

بلکه ترس و خطر در این است که جوانهای " شیعه " بروند زرتشتی بشوند.

آری درست خواندید. این افاضات یکی از این تاریک اندیشان است که در سراسر دنیا پخش شده است.

حال بیایید قانون ارتداد وضع کنید و با ترس و رعب مانع شوید که جوانان به دین پدرانشان و به اصل خویش برگردند.

اما نمی دانید که امروز هر ایرانی یک زرتشتی است.

- - - - - برگرفته از سایت « خبر نت » - - - -

دکتر احمد پناهنده

apanahan@t-online.de

a_panahan@yahoo.de

درباره تابعیت «جمهوری اسلامی ایران» در پاسپورت پناهندگان سیاسی

چه گفتیم و چه شنیدیم ( از سایت ژورنالیسم - الاهه بقراط )

اوایل امسال بود که شنیدم در پاسپورت پناهندگان سیاسی، در برابر واژه آلمانی «تابعیت» Staatsangehoerigkeit عنوان «جمهوری اسلامی ایران» قید می شود. بر اساس کنوانسیون ژنو در مورد امور پناهندگی، تمامی مشخصات در این پاسپورت ها باید به دو زبان انگلیسی و فرانسوی نیز آورده شود و این در حالیست که برای «تابعیت» در این دو زبان از واژه «ملیت» استفاده شده و در برابر Nationality و Nationalité یعنی در برابر ملیت ایرانیان، عنوان «جمهوری اسلامی ایران» نوشته می شود.

نامه به اداره خارجی ها

من که خود پس از سالها باید برای تمدید پاسپورتم مراجعه می کردم، درتاریخ 6 مارس بدون آنکه بدانم برای اعتراض به کدام نهاد مسئول باید مراجعه کرد، نامه ای به شرح زیر برای اداره خارجی ها و کارمندی که مسئولیت تمدید پاسپورت پناهندگی مرا بر عهده داشت، نوشتم:

«من در روز سه شنبه چهارم ماه مارس برای تمدید گذرنامه خود به شما مراجعه کردم و روز 8 آوریل آن را دریافت خواهم کرد.

در رابطه با عنوان تابعیت شنیده ام که در گذرنامه برخی از ایرانیان نه کلمه «ایرانی» بلکه عنوان «جمهوری اسلامی ایران» قید شده است.

از شما و همکارانتان خواهش می کنم به این موضوع توجه بفرمایید که من و بسیاری از ایرانیان که هنوز دارای چنین گذرنامه هایی هستند، به مثابه دگراندیشان سیاسی باید جمهوری اسلامی را ترک می کردیم. تابعیت و ملیت ما «ایرانی» است و نه «جمهوری اسلامی ایران». من شخصا به حکومت کنونی ایران هیچ احساس تعلقی ندارم و مطلقا مایل نیستم عنوان رژیم جمهوری اسلامی در گذرنامه من قید شود. من متعلق به این حکومت نیستم.

نه تنها از نظر سیاسی، بلکه از نظر زبان نیز عنوان «جمهوری اسلامی ایران» در برابر تابعیت ما صحیح نیست. تابعیت افراد نه با رژیم یک کشور بلکه با خود آن کشور تعریف می شود صرف نظر از اینکه چه شکلی از حکومت و یا چه رژیمی بر آن کشور حاکم باشد.

خواهش می کنم در برابر تابعیت من لطفا فقط کلمه «ایرانی» را قید بفرمایید.

به خاطر توجه و همدلی تان سپاسگزارم.»

هنگامی که حدود یک ماه بعد برای دریافت گذرنامه تمدیدشده خود مراجعه کردم، دیدم عنوان «جمهوری اسلامی ایران» در برابر تابعیت دارنده گذرنامه نوشته شده است. در گفتگویی که با کارمند یادشده داشتم، و به آن در مقاله «تابعیت ما «ایرانی» است و نه «جمهوری اسلامی ایران»* پرداخته ام، وی گفت که باید به وزارت کشور و چاپخانه دولتی آلمان مراجعه کنم.

من در بازگشت، برای اینکه به طور فردی اقدام نکرده باشم، با کانون پناهندگان سیاسی در برلین تماس گرفتم و پس از گفتگو با آقای حمید نوذری قرار شد کانون در این زمینه اقدام کند. در عین حال در ای میلی به یکی از اعضای حزب سبزها ابراز امیدواری کردم که حزب آنها از اقدامات ما پشتیبانی کند. وی مرا راهنمایی کرد که با کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل نیز تماس بگیرم.

نامه به کمیسیاریای عالی امور پناهندگی

من از طریق تلفن نتوانستم مستقیم با مسئولان کمیساریای عالی پناهندگان شعبه برلین تماس بگیرم و قرار شد مسئله را در ای میلی با آنها مطرح کنم، که پس از مطالعه دقیق کنوانسیون ژنو مصوبه 28 ژوییه 1951 ای میل زیر را (29 آوریل 2008) برای دو تن از مسئولان کمیساریای یادشده در برلین فرستادم:

«دلیل این پرسش من، پاسپورت پناهندگی من است. من ایرانی هستم و از هجده سال پیش صاحب این گذرنامه هستم و در ماه مارس امسال باید این گذرنامه را تمدید می کردم.

در گذرنامه جدید، در برابر تابعیت من عنوان «جمهوری اسلامی ایران» قید شده است در حالیکه در گذرنامه های قدیمی اصلا تابعیت صاحب گذرنامه نوشته نمی شد و در گذرنامه های جدید هم تا آغاز سال 2008 کلمه «ایرانی» قید می گشت.

صرف نظر از اینکه عنوان «جمهوری اسلامی ایران» برای من به عنوان یک پناهنده سیاسی مطلقا قابل قبول نیست و آن را توهینی به خود می شمارم، می خواهم بدانم آیا قید تابعیت در گذرنامه هایی که بر اساس کنوانسیون ژنو صادر می شوند، بطور کلی با مفاد حقوقی این کنوانسیون مطابقت دارند یا خیر.

از پاسخ سریع شما بسیار خوشحال خواهم شد.

پس نویس: تابعیت آلمانی ها نیز «جمهوری فدرال آلمان» نیست. درست همان گونه که تابعیت سوئدی ها یا اسپانیایی ها «سلطنت مشروطه سوئد» و یا «سلطنت مشروطه اسپانیا» خوانده نمی شود».

روز 7 ماه مه ای میل زیر را از سوی مسئولان این کمیساریا در برلین دریافت کردم:

«در رابطه با پرسش شما ابتدا این موضوع را متذکر می شویم که صدور و تحویل گذرنامه های پناهندگی در اختیار کشورهاست و کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل اساسا هیچ دخالتی در این زمینه ندارد. بر این اساس با توجه به پرسش شما ذیلا به اطلاع می رسانیم:

1. قید تابعیت در پاسپورت پناهندگان

پاسپورت پناهندگی که بر اساس ماده 28 کنوانسیون پناهندگی ژنو باید امکان سفر را به دیگر کشورها فراهم آورد (به استثنای کشور مبدأ) در عین حال باید حاوی هویت دارنده گذرنامه باشد. از این زاویه، قید تابعیت به نظر کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل دارای اهمیت می باشد تا یک پناهنده اساسا از حمایت کشوری که تابعیت آن را دارد و یا تا کنون در آن ساکن بوده است، نتواند استفاده کند و به این ترتیب نتواند به آن باز گردد. به این ترتیب، قید تابعیت از یک سو در خدمت اطلاع رسانی و از سوی دیگر جهت حمایت از خود پناهنده است.

2. عنوان جمهوری اسلامی ایران

عنوان «جمهوری اسلامی ایران» عنوان رسمی در زبان اداری جمهوری فدرال آلمان است. شما می توانید تازه ترین عناوین رسمی کشورهای مختلف را در ضمیمه این ای میل و هم چنین در سایت وزارت امور خارجه بخوانید.

از آنجا که ما کپی پاسپورت شما را در اختیار نداریم، نمی توانیم درباره اطلاعاتی که در زمینه قید تابعیت در پاسپورت خود در اختیار ما گذاشته اید، قضاوت کنیم. بر اساس آنچه شما با ما در میان نهاده اید، اساسا مشکلی در قید این عنوان نمی بینیم، چرا که تابعیت شما به هر حال در جای خود باقیست و قید آن عنوان برای شما با توجه به پناهندگی شما، مطلقا موجب ضرر و زیان نیست بلکه در خدمت حمایت از شماست. چنانچه شما همچنان در رابطه با قید عنوان مزبور در گذرنامه خود به توضیح نیاز دارید، خواهشمندیم مستقیم با اداره ای که آن را صادر کرده است تماس بگیرید.»

از آنجا که این پاسخ نشان می داد این نهاد هیچ مسئولیتی در این زمینه ندارد و در عین حال خبر ندارد که در صفحه دیگری از گذرنامه پناهندگان در آلمان قید می شود که صاحب گذرنامه حق سفر به «ایران» (در اینجا دیگر نمی نویسند: جمهوری اسلامی ایران!) را ندارد، بنابراین لازم نیست با آوردن نام «جمهوری اسلامی» در جای غلط آن را تأمین کرد، از ادامه تماس با آن که بی فایده می بود خودداری کردم.

نامه کانون پناهندگان به نماینده حزب سبزها

در همان ماه آوریل (23 آوریل) آقای حمید نوذری مسئول کانون پناهندگان سیاسی در برلین، در نامه ای به آقای ولفگانگ ویلاند نماینده حزب سبزها در پارلمان آلمان چنین نوشت:

«آقای ویلاند گرامی،

در هفته های اخیر ما با مشکلی از سوی وزارت کشور آلمان روبرو شده ایم: ایرانیانی که به عنوان پناهنده سیاسی در آلمان به رسمیت شناخته می شوند، و هم چنین پناهندگان قدیمی که پاسپورت های شان تمدید می شود، به ناگاه در برابر تابعیت خود به جای «ایران» یا «ایرانی» عنوان «جمهوری اسلامی ایران» را می یابند. جای تعجب دارد که عنوان یک حکومت در برابر تابعیت قید می شود. در پاسخ پرسش های مکرر ما از مسئولان مربوطه در ایالت های مختلف گفته شد که آنها هیچ ربطی به این مسئله ندارند و همه چیز در مسئولیت وزارت کشور قرار دارد. صرف نظر از بعد سیاسی مسئله که نام یک حکومت سرکوبگر به عنوان تابعیت قید می شود، به نظر ما این موضوع از نظر اصولی نیز غلط است چرا که نام یک حکومت در برابر «ملیت» و یا «تابعیت» کشوری نوشته می شود که بطور طبیعی «ایران» و یا «ایرانی» باید باشد و تا پایان سال 2007 بر اساس اسناد خودتان چیزی جز این نبوده است.

از شما خواهش می کنم ارزیابی خودتان را از این موضوع به عنوان سخنگوی سیاست داخلی با ما در میان بگذارید».

بیش از یک ماه بعد در تاریخ 02 ژوئن آقای تیلو فوکس همکار علمی آقای ویلاند برای آقای نوذری می نویسد:

«مطمئنا شما منتظر پاسخی از سوی ما به پرسش خود هستید. موضوع مشکل تر از آن است که به نظر می رسد: اداره مهاجرت و پناهندگی هر نوع مسئولیتی را از خود سلب می کند و ادارات ایالتی می گویند که «از بالا» دستور دریافت کرده اند. و «کاملا آن بالا» یعنی وزارت کشور پس از گذشت چهار هفته و تلفن های مکرر هنوز مسئولی را از سوی خود برای گفتگو معرفی نکرده اند که بتواند و یا بخواهد پاسخی به ما بدهد. اینک آقای ویلاند مسئله شما را بطور کتبی برای دولت فرستاده است و احتمالا تا پایان این هفته پاسخی دریافت خواهیم کرد. مسلم است که ما این پاسخ را بلافاصله پس از دریافت، از طریق سایت نمایندگان در اختیار شما قرار خواهیم داد. با تشکر فراوان از صبر شما و همراه با سلام های دوستانه».

نامه کانون پناهندگان به نماینده حزب سوسیال دمکرات

آقای نوذری مشابه آن نامه را در تاریخ 06 ماه مه برای آقای سباستیان اداتی رییس کمیته مسائل داخلی پارلمان نیز فرستاد و روز 13 ماه مه این پاسخ را از وی دریافت نمود:

«من با نظر شما موافق هستم که عنوان «جمهوری اسلامی ایران» به عنوان تابعیت نامناسب است. به نظر من عنوان درست «ایرانی» است. این امر در عین حال با عناوینی که وزارت امور خارجه زیر عنوان «فهرست عناوین دولتی برای استفاده در زبان اداری جمهوری فدرال آلمان» منتشر کرده است، مطابقت دارد.

من از آقای دکتر شویبله، وزیر کشور، خواهش کرده ام درباره این موضوع ما را مطلع سازند. به محض اینکه جوابی به من داده شود، که بنا به تجربه می دانم مدتی طول خواهد کشید، نتیجه را در همین جا [سایت نمایندگان پارلمان] به اطلاع شما خواهم رساند.»

بیش از یک ماه بعد، در تاریخ 18 ژوئن آقای سباستیان اداتی نامه قبلی خود را چنین تکمیل می کند:

«برای تکمیل آنچه در 13 ماه مه در پاسخ به پرسش شما در تاریخ 06 مه نوشتم، به اطلاع شما می رسانم همان گونه که گفته بودم، پاسخی از پتر آلتمایر معاون پارلمانی وزیر کشور برای من رسیده است.

من بخش هایی از این پاسخ را در زیر نقل می کنم:

(...) به دلیل وضوح [در صدور پاسپورت ها] ، از اواسط سال 2007 در گذرنامه هایی که بر اساس قوانین مربوط به خارجی ها در آلمان صادر می شوند، برای ملیت نه شکل توضیحی آن (مانند ایرانی یا آفریقای جنوبی یی) بلکه عنوان رسمی حکومتی که در عین حال نشاندهنده تابعیت افراد است در شکل اختصاری به کار می رود تا از هر نوع اشتباه جلوگیری شود چرا که در غیر این صورت برای مثال قید تابعیت برای کره ای ها باید به شکل «کره شمالی یی» یا «کره جنوبی یی» باشد. مشکل مشابهی در مورد قید تابعیت کسانی پیش می آید که از کنگو می آیند. در این مورد نیز از عنوان جمهوری کنگو و یا جمهوری دمکراتیک کنگو استفاده می شود. در حال حاضر این تنها راه روشن در این زمینه است.

لیستی زیر عنوان «فهرست کشورها در استفاده اداری در جمهوری آلمان فدرال» در اختیار چاپخانه دولتی آلمان قرار گرفته است که این چاپخانه برای هر کشور از این عناوین در شکل اختصاری آنها استفاده می کند. این فهرست، عناوین رسمی کشورها و یک کد اختصاری سه حرفی را بر اساس مقررات بین المللی در بر می گیرد. بر اساس این فهرست، در پاسپورت هایی که بر اساس قوانین مربوط به خارجی ها در آلمان صادر می شوند، چاپخانه آلمان برای تابعیت ایرانیان از عنوان «جمهوری اسلامی ایران» استفاده می کند (...)».

به این ترتیب نماینده حزب سوسیال دمکرات (یکی از دو حزب حاکم در ائتلاف دولتی) پس از اینکه در نخستین نامه خود حق را به کانون پناهندگان داده و عنوان «جمهوری اسلامی ایران» را «نامناسب» تشخیص داده بود، ترجیح داد با ارسال پاسخی که از وزارت کشور دریافت کرده بود، موضوع را خاتمه یافته تلقی کند.

پرسش کانون پناهندگان از نماینده حزب سبزها

آقای نوذری یک بار دیگر در تاریخ 20 ژوئن دو روز پس از دریافت این نامه با آقای ویلاند نماینده حزب سبزها که هنوز پاسخی از وی نرسیده بود تماس گرفته و می نویسد:

«من در ماه 2008 از شما درباره تابعیت پناهندگان ایرانی پرسیدم. آیا هنوز پاسخی از وزارت کشور دریافت نکرده اید؟»

چهار روز بعد (24 ژوئن) آقای ویلاند چنین پاسخ می دهد:

«خوشحالم پس از مدتها نامه نگاری با این مسئول و آن مسئول و این اداره و آن اداره، سرانجام می توانم پاسخی به پرسش شما بدهم.

همان گونه که می دانید در ماه اوت 2007 سلسله قوانینی در رابطه با مهاجران و پناهندگان تغییر یافتند، و یا بهتر بگویم، بدتر شدند. از این مجموعه می توان به مقررات جدید اتحادیه اروپا در مورد گذرنامه های جدید و ثبت مشخصات بیولوژیک اشاره کرد. تا کنون این گونه بود که یک نمونه چاپی در اختیار مسئولان اداره خارجی ها قرار می گرفت تا خودشان مشخصات مربوط به دارنده گذرنامه را در آن تایپ کنند. از زمانی که تغییرات جدید پیاده می شوند، تمامی گذرنامه ها توسط چاپخانه فدرال آلمان چاپ می شوند. از همین رو لازم بود مقررات قانونی در این زمینه تنظیم شود. در این مقررات قید شده است که در برابر «تابعیت» افراد باید عنوان رسمی کشور قید شود و نه آنگونه که تا کنون رایج بوده، صفاتی مانند «ایرانی» که از نظر دستور زبان نیز صحیح بوده است. عنوان رسمی کشورها در فهرستی از سوی وزارت امور خارجه در اختیار چاپخانه قرار گرفته است. یعنی عنوانی که حکومت ها خود را به آن می خوانند.

دولت آلمان مشکلاتی را که درباره تابعیت برخی از کشورها که وجود داشته است، به عنوان دلیل این تغییر ذکر می کند از جمله تابعیت «کره ای ها» و «کنگویی ها».

این موضوع به ویژه در رابطه با تاریخ خود آلمان بسیار عجیب است چرا که سالهای طولانی مسئولان آلمان قید تابعیت «آلمانی» را برای هر دو کشور جمهوری فدرال آلمان [آلمان غربی] و جمهوری دمکراتیک آلمان [آلمان شرقی] به کار می بردند. این امر نه تنها ناخواسته نبود، بلکه راه نجاتی بود برای اینکه مجبور نباشند تابعیت جمهوری دمکراتیک آلمان را به رسمیت بشناسند.

ظاهرا کسی به این نکته فکر نکرده است کسانی که به دلیل پیگرد سیاسی از ایران و کشورهای دیگر در آلمان بسر می برند، اتفاقا درست به همین دلیل است که کشورشان به یک «جمهوری اسلامی» و یا نظامی مشابه تبدیل شده است.

من این موضوع را که شما بر همین اساس از پذیرفتن این عنوان خودداری می کنید و نمی خواهید در آلمان به «تابعیت» چنین رژیمی در آیید، درک می کنم. من تلاش می کنم تا این مقررات تغییر پیدا کند».

گذشت زمان در این نامه نگاری ها و مشکلاتی که در گرفتن پاسخ از مسئولان وجود دارد، نشان می دهد تا چه اندازه باید صبورانه این موضوع را پیگیری کرد. انتظار می رود پس از پایان تعطیلات تابستانی بتوان بار دیگر در تماس با مسئولانی که قول پیگیری داده اند، برای این تغییر تلاش کرد. آنچه مسلم است، این است که عنوان «جمهوری اسلامی ایران» در پاسپورت پناهندگان باید تغییر کند و تا انجام این تغییر، باید به تلاش خود ادامه داد حتی اگر بسی بیش از این به زمان نیاز داشته باشد.

-------------------------------------------------------------------------